บุญ

n. merit, virtue, good fortune.

บุญกรรม. (n. something that someone has done for one, for which gratitude is owed.)

ปลูกโรงเรียนก็ได้บุญเหมือนกัน เพราะเด็กได้อาศัยเรียนหนังสือ You can also get merit from building school because it is a place that the children are given knoweledge.

สมภารทำอย่างนี้เท่าไรก็ไม่ได้บุญ No matter how much you're doing this, you still won't gain any merit. เขาถือว่าการให้ทานเป็นบุญอย่างหนึ่ง He beleives that giving alms is a virtue. เป็นบุญนัก ที่มีคนเห็นเวลาเด็กตกน้ำ It was quite fortunate that someone saw the body fall into the river.